Fietsers en koeien op de snelweg

11-06-2011
Vandaag wat vroeger opgestaan dan we gewend zijn, omdat we vóór vertrek eerst wat inkopen wilden doen. We zijn de komende drie etmalen op ons zelf aangewezen voor wat betreft het eten en drinken. Geen logies/ontbijt of halfpension. We hebben de komende drie dagen in Andenes een huis(je) voor onszelf!
Maar eerst de reis er naar toe. Die voerde alweer langs prachtige vergezichten en, door tunnels en over enorme bruggen, met vaak links en rechts een mooi gezicht op land of fjord. In het begin van de trip was ‘t prachtig weer en zonnig, bijna te warm (in de auto) maar de buitentemperatuur werd lager naarmate we verder naar het noorden gingen. Ook de wind trok gaandeweg steeds meer aan en eenmaal op de plaats van bestemming kun je wel zeggen dat er een harde storm staat.
De rit voerde langs de E6, de snelweg naar het noorden; nou ja snelweg;-) Soms moet je stoppen voor koeien, die van de ene weide naar de andere worden gebracht.
Op de snelwegen mogen ook fietsers rijden, niet altijd even veilig maar er is soms geen alternatief.
Bij Gullesfjordbotn vervolgden we onze weg, steeds verder naar het noorden van de Vesterlen, de eilandengroep ten noorden van de Lofoten.
Bij Risøyhamn in het zuiden van Andøya hadden we de keus om aan de oostkant te blijven of een alternatieve route aan de westkust. We besloten die laatste te nemen. Even te ver gereden, maar gelukkig op tijd ontdekt. Deze route voerde langs (wat ik me voorstel van) toendra-achtig landschap, dat werd afgewisseld door bosachtig gebied en ook langs enorm hoge rotspartijen en vlak langs de zee en strandjes. We hadden het niet willen missen!
Op sommige strandjes lagen mensen in hun badpak of zwembroek te zonnen, terwijl het slecht 10 gr. was! Dat noem ik nog ‘s die-hards!
Ons onderkomen was snel gevonden, maar we moesten even wachten, een van twee (Nederlandse!) jongens die als host fungeerden, had verkeerde sleutels meegenomen. Maar toen die hobbel genomen was, werden we naar onze vissershut voor 3 dagen gebracht. Een eenvoudig huisje, maar er zijn een woonkamer/keuken(tje), badkamer met douche en toilet en twee slaapkamers. En het mooie is: we hebben uitzicht op zee, momenteel vol witte schuimkoppen vanwege de storm die nog steeds woedt. Ons huisje staat op palen en soms als de wind flink rukt, staat het gewoon een beetje te trillen, er zit dus beweging in dit huis. De ligging is prachtig aan een haventje met jachtjes, die volgens ons worden gebruikt voor het zeevissen.
Als we lang genoeg opblijven kunnen we vanuit de huiskamer de middernachtszon zien, die willen we ook op de Nordkapp zien, maar hier kan het ook al. Het is licht bewolkt boven zee, dus we wachten af of we de zon of alleen rode wolken te zien krijgen.
We vroegen hoe in hemelsnaam 2 Brabanders in Andenes verzeild waren geraakt: ze volgen een stage van deHotelschool en hebben gesolliciteerd op een vacature. Tja, zo kom je nog je ergens.
Een van hen vertelde trouwens dat er hier walvissafari’s worden gehouden, ja dat wisten we al, maar niet dat die van vandaag niet doorgegaan zijn vanwege de storm. Hebben wij dit?!